Bernadette behoort tot de derde, roze straal van onbaatzuchtige en Universele Liefde.
De visioenen van Bernadette vormden de aanleiding voor het ontstaan van Lourdes als bedevaartsoord. Bernadette staat symbool voor eenvoud en bescheidenheid.
Healing en Universele Liefde
Moeder Maria
Schildering op doek, 90/70 – 2016
Helend stromend en louterend water uit moeder aarde,
Een prachtig klaterend geluid, gevangen in gouden Licht.
Oude lagen verdwijnen en laten zonder oordeel los,
Helend stromend en louterend water uit moeder aarde.
Zoals een roos gericht naar de zon, zo is de verbinding met het Licht,
Sterk genoeg voor de wind met zijn vele verhalen en geheimen vanuit de eeuwenoude ether.
Een prachtig klaterend geluid, gevangen in gouden Licht.
Helend stromend en louterend water uit moeder aarde.
Aelis Ma Rei
Op veertienjarige leeftijd kreeg Bernadette tijdens het sprokkelen van hout haar eerste visioen bij de grot van Massabielle in de Pyreneeën. Ze hoorde het geruis van de wind, maar zag de struiken en bomen niet bewegen. Een wilde roos in de nis van de grot bewoog echter wel. Vanuit de donkere nis verscheen een verblindend licht en een wit figuur.
Dit was het eerste van in totaal 18 visioenen, die zij “Aquero” noemde.
In latere getuigenissen beschreef ze de verschijning als “een kleine jongedame”
en beschrijft de kleine jongedame als,
gekleed in een witte sluier, een blauwe gordel en met een geelgouden roos op elke voet.
Bernadette keerde terug naar de grot, knielde neer en raakte diep in trance, waarbij ze opnieuw “Aquero” zag.
Bij haar volgende bezoek zei ze dat het visioen haar vroeg om twee weken lang elke dag naar de grot terug te keren.
Deze periode van bijna dagelijkse visioenen staan bekend als
” De Heilige twee weken.”
Aanvankelijk schaamden haar ouders, vooral haar moeder, zich voor Bernadette en probeerden haar te verbieden om te gaan.
Pas tijdens het zeventiende visioen maakte de vrouwelijke verschijning zich bekend als
“De Onbevlekte Ontvangenis” en op haar aanwijzing ontdekte Bernadette de bron.
Op een keer zegt het visioen dat ze van de bron moet drinken, maar Bernadette zag helemaal geen bron. Daarom graaft ze een gat in de grond. Ze moet dieper graven en dan komt er wat modderig water naar boven. Het visioen vroeg haar om boetedoening te doen met het water van de bron, door zich erin te wassen en het kruid dat daar groeide te eten.
Mensen kwamen uit nieuwsgierigheid naar haar kijken en sommigen maakten haar belachelijk.
Tot ieders verbazing was de grot de volgende dag niet langer modderig maar stroomde er helder water.
Bernadette zei:
“Het is het Geloof en het Gebed dat de zieken geneest. Men moet geloven en bidden; zonder dat zal het water zijn werk niet doen.”
De maanden van Bernadette’s visioenen veroorzaakten opschudding onder de bevolking. Men was verdeeld over de vraag of ze de waarheid sprak. Mensen die met haar meegingen, zagen nooit iets, hoewel sommigen wel ‘een aanwezigheid’ voelden. Sommigen geloofden dat Bernadette een psychische aandoening had en vonden dat ze in een inrichting moest worden opgenomen. De prefect en de dorpspastoor ondervroegen haar kritisch, wat moeilijk voor haar was omdat ze de boodschappen van de verschijning niet altijd begreep.
Pas toen de verschijning zich had voorgesteld als “De Onbevlekte Ontvangenis”, nam de pastoor Bernadette serieus. Toen de eerste wonderen gebeurden, stelde de bisschop een onderzoek in. Na vier jaar, in 1862, concludeerde hij dat de verschijningen een bovennatuurlijk karakter hadden. Vanaf dat moment werd Lourdes een officiële bedevaartplaats met geneeskrachtige bronnen. Er kwamen zoveel pelgrims dat de pastoor Bernadette in het hospitaal van Lourdes plaatste. Daar groeide haar kloosterroeping en op 22-jarige leeftijd vertrok ze naar Nevers en trad als zuster in bij de Sœurs de la Charité in een klooster in Nevers onder de naam Marie-Bernard. Zij werd daar bewonderd om haar bescheidenheid en toewijding.
In het klooster leidde ze een stil leven en bad veel. Binnen de kloostermuren mocht zij echter met geen woord spreken over hetgeen in Lourdes was gebeurd. Hier had zij vrede mee, want ze was wars van alle publiciteit en trok zich graag terug. Ze werkte als ziekenverzorgster, tot ze te ziek werd. Ze stierf amper 35 jaar oud en zou op haar sterfbed nog eenmaal een visioen hebben gehad.
Ondanks alle sceptische ondervragingen door functionarissen van zowel de Katholieke Kerk als de Franse regering, bleef ze tot aan het einde van haar leven consequent vasthouden aan haar verhaal.
Toen haar op een dag naar de verschijningen werd gevraagd, antwoordde zij:
“De Maagd gebruikte mij als bezem om het stof te verwijderen. Als het werk klaar is, wordt de bezem weer achter de deur gezet.”
Het water uit de door haar ontdekte bron is tot op de dag van vandaag geneeskrachtig en Lourdes staat alom bekend als een heilige krachtplek, waar velen dagelijks naar toe trekken.